Een dystopische monoloog van Anna Carlier over de toekomst van een kind in een wereld die drastisch veranderde door de klimaatopwarming.

Een live samenspel tussen spel,

illustratie en geluid.

Scherp en ritmisch gebracht

door Loes Swaenepoel.

Een scenografie die bestaat uit

de fantasievolle, absurde illustraties

van Sofie De Cleene.

Kleurrijke soundscapes van Ripple Effect (Jan De Cock).

Een dreigend geheel dat slaat en zalft.

“Het nat van de wereld is niet meer juist verdeeld. De halve wereld droogt uit. De andere helft verdrinkt. De mensen aan de droge kant verkruimelden tot zand. De natte mensen vechten om stukjes nog niet verdronken land.” Een dochter in de bossen. Een dochter in een huis. Een dochter op een schip. Een dochter met een dochter in een bos.

“Anna Carlier schetst met deze poëtische en dichterlijke tekst een even teder als gruwelijk wereldbeeld, vanuit een hoogst origineel uitgangspunt.” (uit het juryrapport, toneelschrijfprijs 2020)

Een hoogzwangere moeder vat de slaap maar niet. Beelden van haar dochter in een grauwe toekomst flitsen door haar hoofd. Parallelle levenslijnen onstpinnen zich. Ze wordt uit haar huis gezet en overleeft in de bossen. Ze krijgt recht op het huis van iemand anders. Ze mag als uitverkorene op een schip. Ze trekt met een eigen kind door de bossen.

Tekst en regie: Anna Carlier

Spel: Loes Swaenepoel

Muziek: Jan Decock/Ripple Effect

Illustraties: Sofie De Cleene
Scenografie: Sam Declercq

Techniek: Lennert Boots

Kostuum: Louis Verlinde